Η παράχρηση της φιλοσοφίας ως αιτία καινοφανών δογμάτων

Ἀφορμή γιά τή σύνταξη τοῦ παρόντος ἄρθρου λάβαμε ἀπό παρεμβάσεις συναδέλφων γιά τήν «τροποϋπαρξιακή» ἑρμηνεία τῆς μεταβολῆς στή θεία Κοινωνία, ἀπό τίς ὁποῖες καταδεικνύεται ὅτι ἡ ἑρμηνεία αὐτή ἀντιβαίνει στήν ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τό μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας. Ἐκεῖνο πού θέλουμε νά ἐπισημάνουμε ἐδῶ εἶναι ἡ βαθύτερη αἰτία γιά τό καινοφανές αὐτό δόγμα (ἀλλά καί ὅλα τά ἄλλα πού θίξαμε σέ προηγούμενο ἄρθρο), ἡ ὁποία ἔγκειται στήν παράχρηση τῆς φιλοσοφίας. Ἡ φιλοσοφία, ὡς γνωστό, μπορεῖ νά προσφέρει πολύτιμες ὑπηρεσίες στή θεολογία, μπορεῖ ὅμως καί νά ὁδηγήσει στήν αἵρεση, ἄν υἱοθετηθεῖ μία ἀσύμβατη μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη διδαχή της ἤ ἄν, ἀντί νά χρησιμοποιηθεῖ ὡς θεραπαινίδα τῆς θεολογίας, σ

Πλάτων

Διαβάστε Περισσότερα στο .romfea.gr