Ζωή χωρίς Θεό είναι δυστυχισμένη, μαραμένη και πληγωμένη

Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ, ΑΦΟΥ ΜΕΤΑΘΕΤΕΙ ΤΟ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΒΑΘΟΣ ΣΤΑ ΥΛΙΚΑ Ή ΨΥΧΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΔΙ’ ΑΥΤΟΥ, ΒΕΒΑΙΑ, ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΑΣ. Ο ΠΛΟΥΤΟΣ, ΑΛΛΩΣΤΕ, ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΟΝΟ ΕΦΟΣΟΝ ΑΝΑΚΟΥΦΙΖΕΙ ΑΝΑΓΚΕΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΑΠΑΝΑΤΑΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ. ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΑΓΚΙΣΤΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑ ΕΧΕΙ ΒΡΕΙ ΤΟ ΘΕΟ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ. ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΕΝΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΟΥ ΔΕΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΗΝ ΥΛΗ ΚΑΙ ΠΝΙΓΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ΜΑΛΙΣΤΑ, ΤΑΥΤΙΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝΙΣΕ ΠΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ

ΕΤΑΤ

ΝΑΤ

ΜΑΤ

ΚΑΤ

ΙΚΑ

Διαβάστε Περισσότερα στο ekklisiaonline.gr